Timur, Yıldırım Bâyezîd’i esir aldıktan sonra kesinlikle ona kötü muamele yapmaz. Çünkü Timur’un Yıldırım Bâyezîd’i öldürmesi veya ona kötü muamele yapması ona bir şey kazandırmayacaktır. Bilir ki, nasılsa Yıldırım elinde..
Timur, Yıldırım Bâyezîd’i esir aldıktan sonra kesinlikle ona kötü muamele yapmaz. Çünkü Timur’un Yıldırım Bâyezîd’i öldürmesi veya ona kötü muamele yapması ona bir şey kazandırmayacaktır. Bilir ki, nasılsa Yıldırım elinde olduğu müddetçe Osmanlı Devleti’nin toparlanması mümkün olmayacaktır. Timur, Yıldırım Bâyezîd’e kötü davranmaz, hatta av partilerine ve bazı yerlere onu beraberinde götürür. Aralarında kendiliğinden bir dostluk oluşur.
Bir gün Yıldırım Bâyezîd, Timur’a der ki: “İki ordu da denk güçte idi, fakat nasıl oldu da sen bizi yendin?”
Timur gülümser ve der ki:
“Yıldırım işaret parmağını ağzıma koy,” Yıldırım da işaret parmağını Timur’un ağzına sokar.
Sonra Timur kendi parmağını Yıldırım Bâyezîd’in ağzına sokarak der ki:
“Yıldırım ısır.” İkisi de birbirlerinin parmağını ısırmaya başlarlar. Bir müddet sonra Yıldırım Bâyezîd dayanamaz ve bırakır.
Timur sorar:
“Neden bıraktın?”
Yıldırım:
“Dayanacak gücüm kalmadı.”
Timur gülümseyerek der ki:
“İşte, az daha sabretseydin ben pes edecektim. Savaş alanında da aynı şekilde az daha gayret etseydin sen kazanacaktın” der.
Ağzımızda Yıldırım’ın parmağı yok ama kendi parmaklarımızı dişlerimizin arasında ısırıyor, dudaklarımızla parmağımızı ya sabır değirmeninde kanata kanata ediyoruz.
Gün geliyor postu beş para etmezlere sabırla, özürle katlanıyoruz.
İçimiz yanıyor, boğazımız düğümleniyor, dudaklarımız kan revan içinde güzel günler gelecek umuduyla ağzımızı b.ka bulaştırmadan ayakkabı altı yalamadan sabrediyoruz.
Onlar ki, bir fahişe yakınlığıyla girmek isterken ruhumuza necasete bulaşmamış ağzımızla besmele çekerek kovuyoruz içimizden.
Sevdiğimiz hilalimizin namusu için değil mi her şey.
Sabrediyoruz.
Ağzımız kan içinde….
Doğru yolda olana selam olsun.
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)