KÖTÜLÜĞÜ ADALETLE İYİLİĞİ İYİLİKLE KARŞILA 

Malum seçimler yaklaşıyor. Başkanlık için isimleri geçen ve kazanma şansı yüksek olan adayların önüne engeller koyma, zorda bırakma, hatta seçime sokmama çabası son aylarda oldukça revaçta. Aklı öldürürsen ahlak da ölür, akıl ve ahlak ölürse millet bölünür. Adalet herkese lazım devlet büyüklüğü adil olmayı gerektirir. Örnek olmayı, ayrıştırmadan toplumun her bireyinin düşüncesi, görüşü ve ideolojisi ne olursa olsun saygı duymayı gerektirir.

Olaylar karşısında Adalet dağıtan kurumların tam bağımsız olarak vicdanı hür bir şekilde karar vermeleri gerekmektedir. Hiçbir kuruma bağlı olmadan, menfaat, mertebe ve kaygı gözetmeksizin doğru bildikleri kararları uygulamaları gerekmektedir. Verdikleri doğru kararlar vicdanı dışında belki bir şey kazandırmayacaktır fakat yanlış ve yanlı kararlar kara bir leke olarak hayatları boyunca üzerlerine yapışıp kalacaktır.

Kendi şahsi hırsı, yetkisi, taraflı davranması ile değil de Hakkın rızasını gözeterek olmalıdır. Ölçü ve dengenin hayatı kuşatması en küçüğünden en büyüğüne bütün hakların sahipleriyle kavuşması demek olan adalet, düşmanımıza dahi olan borcumuzdur.

Hiç ne kadar “adilim” diye düşündük mü? Toplum huzurunu oluşturan hak, hukuk, adalet kavramları nedir diye, bizim için neyi ifade ettiğinin farkında mıyız?

Kararlar alınırken emeğin karşılığı verilirken tarafsız mıyız yoksa; “bu benim arkadaşım, bu tanıdık, bu bana bir gün yardım etmişti, bunu zaten sevmiyorum” diyerekten olmaması gereken nedenlerden dolayı hak ettiğinden az ya da hak ettiğinden fazla mı veriyoruz karşılığını? Adaleti menfaat uğruna mı uyguluyoruz? Onun inancı bana uymuyor, onun yaşantısını tasvip etmiyorum, o benden ya da o senden mi diyoruz?

Adamın biri Müslüman mezarlığına ölü bir köpek gömer. Görenler onu, zamanın Kadısına şikâyet ederler. Kadı adamı çağırır ve işin aslını sorar.

Adam: “Doğrudur, öyle yaptım, çünkü köpeğin bana vasiyeti böyleydi, onun vasiyetini yerine getirdim.” der.

Kadı: “Sen bizim aklımızla alay mı ediyorsun efendi?” diye çıkışır.

Adam: “Hayır efendim, aynı zamanda Kadıya da on bin dirhem vermemi vasiyet etti.” der.

Bunu duyan Kadı hemen: “Rahmetli köpeğin ölümü bizi ziyadesiyle üzdü.” der.

İnsanlar, kadının değişen bu tavrına hayret ederler.

Kadı onlara der ki: “Bu durum sizi hayrete düşürmesin, bu köpeğin geçmişini araştırdım, Ashab-ı Kehf köpeği Kıtmir’in soyundan geldiğini keşfettim.”

Adaleti ne uğruna kullandığımız çok önemli.

“Kadıyı satın aldığın gün, adalet ölür.

Adaleti öldürdüğün gün, devlet de ölür.”

Kötülüğü adaletle, iyiliği iyilikle karşıla.

Sağlıcakla…

Damga gazetesinden alıntıdır.