DOST VE VELİ EDİNME

VELİ kelimesi Kur’an-ı Kerim’de iki anlamda kullanılır; 1-Dost, sırdaş, ahbap…2- İdareci, yönetici, amir…Bununla ilgili bir kaç tane ayet-i Celile mealini sizlerle paylaşmak istiyorum. Ancak, yorum yapmayı düşünmüyorum. Çünkü, yukarıdaki tanımları bilenler ve dikkate alanlar için yoruma ihtiyaç yoktur. Mesele o kadar açık ve net ki, akıl sahipleri için zorlanacak bir durum mevcut değildir.
1- (Âl-i İmran Suresi, ayet no: 28.) “Mü’minler mü’minleri bırakıp da, kâfirleri velî edinmesinler. Kim bunu yaparsa, artık O’nun Allah nezdinde hiç bir değeri yoktur….”
2- (Âl-i İmran suresi, ayet no: 118.) “Ey iman edenler! kendi dışınızdakileri dost (ve sırdaş) edinmeyiniz. Çünkü onlar, size kötülük etmekten asla geri durmazlar, hep sıkıntıya düşmenizi isterler….”
3- (Nisa Suresi. ayet no:139.) “Müminleri bırakıp da, kâfirleri dost edinenler, onların yanında izzet (güç ve şeref) mi arıyorlar? Bilsinler ki, bütün izzet yalnızca Allah’a aittir.”
4- (Maide Suresi. ayet no: 51.) “Ey iman edenler! Yahudileri ve Hristiyanları velî edinmeyin. Zira onlar, bir birlerinin dostudurlar. İçinizden onları dost edinenler onlardandır. Muhakkak ki Allah, zalimleri sevmez.”
5- (Maide Suresi. Ayet no: 56.) “Kim Allah’ı, Rasulü’nü ve Mü’minleri dost edinirse, üstün gelecek olanlar, şüphesiz Allah’ın tarafını tutanlardır.”
6- (Ankebut Suresi.ayet no: 41.) ” Allah’tan başka (sını) velî edinenlerin durumu, örümceğin durumu gibidir…”
7- (Mücadele Suresi, ayet no: 14.) ” Allah’ın kendilerine gazap ettiği bir toplumu dost edinenleri görmedin mi? Onlar ne sizdendir, ne de onlardan…”
8- (Mücadele Suresi, ayet no: 22.) “Allah’a ve Ahiret gününe inanan bir toplumun babaları, oğulları, kardeşleri yahut akrabaları da olsa, Allah’a ve Rasulü’ne düşman olanlarla dostluk ettiğini göremezsin…”
9- (Tevbe Suresi, Ayet no: 23.) “Ey iman edenler! eğer küfrü imana tercih ediyorlar ise, babalarınızı ve kardeşlerinizi (bile) velî edinmeyin…”
10- (Bakara Suresi. Ayet no: 257.) “Allah inananların velisidir, onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır…”
11- (Maide Suresi. Ayet no: 81.) “Eğer onlar Allah’a, Peygamber’e ve O’na indirilene inanmış olsalardı, müşrikleri veli edinmezlerdi….”
12- (Âl-i İmran Suresi. Ayet no: 100.) “Ey iman edenler! Kendilerine kitap verilenlerden (her hangi ) bir gruba uyarsanız, imanınızdan sonra sizi yeniden küfre sevk ederler.”
Ayet-i Celile’lerin meallerini, yarı resmî olması hasebiyle, Türkiye Diyanet Vakfı’nın bir heyete hazırlatmış olduğu “Kur’an-ı Kerim ve Açıklamalı Meali” adlı kitaptan aldım. Bu Ayet-i Kerime’lerin tefsiri elbet yapılır ve vardır. Ama mesele o kadar net ve açık ki, adeta tefsire ve detaylı izahata gerek yok dedirtecek durumda. Ancak şunu ifade etmek gerekir. Kur’an-ı Kerim sadece okumak, ezberlemek, inanmak için inzal edilmemiştir. Kur’an-ı Kerim bunlar ve bunlarla beraber, yaşamak, hayata uygulamak, ölçü ve kriter olarak tatbik edilmek için; başkalarına da tebliğ ve davet için nazil olmuştur.
İlla da Avrupa Birliğine gireceğim diye, Kâfirleri ve müşrikleri velî ve dost edinenlerin nefis muhasebesi yapmaları ve durumlarını yeniden gözden geçirmeleri gerektiğine inandığımı beyan etmek isterim.
Müslümanlık dilek ve temennilerle, süslü nutuklar çekmekle, bir takım ibadetleri ifa etmekle eda edilemeyecek kadar ciddidir, muntazamdır, sistemdir. Velî kelimesini ister “idareci, yönetici, emir sahibi” anlamında anlayınız; isterseniz “dost, ahbap, sevgili” anlamında ele alınız. Her iki halde de Müslüman’ın duruşu, tavrı, hâl ve hareketi bellidir. Her hangi bir meselede olduğu gibi, bu hususta da hiç bir Müslüman nefsine, keyfine, arzu ve isteklerine göre hareket edemez.
Allah’ın Dini’ni, Mukaddes Kitabı’nı, basit işler uğruna; geçici ve küçücük menfaatler, makam- mevkiler aşkına; siyasi, içtimaî, iktisadî çıkarlar için istismar edenlerin dünya ve ukba’da sefil, perişan ve mağlup olacaklarını hatırlatmak insanlık ve Müslümanlık görevimizdir. Bizden söylemesi.
Selam ve dua ile…