UMUT HAKKI

Bütün hayatımızı felç eden ve yaklaşık üç yıl süren Covid-19 salgını sonunda, Türkiye’de resmi rakamlara göre 102 bin civarında insanımızı kaybettik.
Salgına önlem olarak dağda, bayırda kim varsa iğnelendi.
İlk çare olarak kutu kutu haplar verildi.
Hapı yutan Covid’den değil, kalp krizinden öldü gitti.

Baktılar millet bir bir dökülüyor…
“Pardon, bu haplar kalp krizi yapıyormuş.” dediler.

Peki kalp krizinden ölen binlerce insan için ne yapıldı?
Ya “Vadesi dolmuş.” dendi.
Ya “Mukadderat.” dendi.
Dünya Sağlık Örgütü’nün ekranlardaki uzmanları, korkuyu iliklerimize kadar işletti.
Bizim için burada olduklarını söylediler. Sözde hastane köşelerinde, mukavva üstünde uyudular.

Peki bütün bunların amacı neydi?
Pandemi döneminde “paranın yenilir içilir bir şey olmadığını anladık deyip, pandemi biter bitmez gözü paradan başka hiçbir şey görmeyen topluma bu çelişkiyi akademik dille anlatmak zor.
O yüzden geçmişi bırakıp bugüne bakalım.

Yaklaşık üç yıl iki ay süren Covid döneminde, yılda ortalama 35 bin insanımızı kaybetmiştik.
Bugün sadece kalp krizinden ölenlerin sayısı yılda 75 bin civarında.
Neredeyse her gün bir insanımız kalp krizinden ölüp gidiyor.
Kimsenin umurunda bile değil.

“Neden ölmüş?”
“Kalp krizi!”
Bu cevap artık kimseyi sarsmıyor.
Ben de dahil, kimse ölüm ilanlarını dinlemiyor.
Nasıl olsa yarın yine verilecek.

İnsan ölüme alışır mı?
Alıştık işte.
22.yüzyıla adım atarken her tarafımız ölüm.

Yaşam üzerine, yaşatmak üzerine hiçbir şey yapılmıyor bizde.
Peki neden ölüyor gencecik insanlar?
Hap desen avuç avuç yedik.
İğne desen, hatırlatma dozuna kadar vurdurduk.
Yine de kim yarına çıkacak, belli değil.

” Her şey çok güzel olacak.” diyen binlerce insan var hâlâ.
Ne yaparsın, şairin dediği gibi;
” Umut fakirin ekmeği ”
“Umut candan öte ”
Herkes birbirine umut veriyor.

Türkiye Büyük Millet Meclisi üyesi ve Milliyetçi Hareket Partisi Genel Başkanı Devlet Bahçeli, geçtiğimiz günlerde insanlık katili için “UMUT hakkını kullansın.” dedi.

Çünkü
Antik Yunan efsanelerine göre bir insana verilebilecek en büyük ceza Umuttur.
Çünkü Umut, Pandora’nın kutusunda kalan en büyük kötülüktür.
Çünkü umut, Pandoranın kutusunda sonsuza dek hapis kalmıştır.

Umut vaat edilen her insanın bekleyişi, ancak mezarda biter.
Belki de sessiz bir bekleyiş, sessiz bir ölümdür UMUT.

Çünkü UMUT HAKKI, bütün kötülere haktır!