Siyaset Gerçekten Çok Çirkinleşti

Siyasetteki çirkinlikle başlıyorum haftaya… İyi haftalar diyerek söze girmek istiyorum ama gördüklerim, duyduklarım moral bozuyor. Hele dün CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in açıkladığı adli hatalar, yanlışlıklar… Tamamen yalan ifadeler ve yalan şahitliklerle dolu bir tablo. Bu yanlış değerlendirmeler yüzünden siyasetçilerin cezaevlerini doldurması, bana göre bu ülke siyasetinin geldiği seviyeyi açıkça gösteriyor.

Türkiye Büyük Millet Meclisi çatısı altında milletvekillerinin birbirlerine hakaret yağdırarak konuşma yapması, siyasetin ne kadar kirlenip seviyesizleştiğinin başka bir göstergesi. Açık söyleyeyim; ben şahsen Meclis haberlerini takip etmek istemiyorum. Ama mesleğim gereği mecbur kalıyorum.

İktidar Partisi bildiğini okumaya devam ediyor. Geri dönmek gibi bir niyetleri yok. Daha da açık konuşmam gerekirse sorun sadece parti politikaları değil, tamamen başkanlık sisteminden kaynaklanıyor. Ne kadar Adalet Bakanlığı’na seslenilse de sonuç alınabileceğini sanmıyorum. Zaten bakanlığın yapabileceği bir şey de yok gibi.

Bu noktadan sonra muhalefetin, mevcut sistem içinde debelenmek yerine, daha farklı bir mualafet anlayışını zorlaması gerektiğine inanıyorum. Kolaylıklar diliyorum ama üzülerek söylüyorum; siyaset bu ülkede gerçekten çok çirkinleşti.

***

Bektaş Yaylası’na sahip çıkmamız gerektiğine yürekten inanıyorum ama işin acı tarafı, yıllardır bu konuda net bir adım atılamıyor. Ne Giresun merkez ne de Dereli Belediyesi açık bir şekilde sahipleniyor, Bulancak Belediyesi ise “hizmet ederim” diyor ama yetki verilmiyor. Bu kadar değerli bir doğal mirasın belediyeler arasında adeta top gibi sektirilmesi akıl alır gibi değil. Herkes “sahip çıkalım” diyor ama ortada ciddi bir proje, somut bir irade yok. Oysa Bektaş Yaylası, hem turizm hem kültür açısından Giresun’un gözbebeği; altyapısı tamamlanıp düzenli olarak bakılsa ülke çapında bir cazibe merkezi olur. Ama biz hâlâ kimin bakacağına karar veremiyoruz. Bu ilgisizlik, hem yerel yönetimlerin vizyon eksikliğini hem de ortak hareket etme kültürümüzün zayıflığını gözler önüne seriyor. Bektaş, sadece yaz festivallerinde hatırlanacak bir yer değil; yılın her günü yaşayan, korunan, geliştirilen bir değer olmalı.