Atatürk’ü Anarken

10 Kasım gün­le­ri beni hep hü­zün­len­di­rir. Siren ses­le­ri ve ar­dın­dan oku­nan İstik­lal Marşı’yla ya­rı­ya inen şanlı bay­ra­ğı­mız, bu mil­le­tin için­de­ki Ata­türk sev­gi­si­nin bit­me­di­ği­ni ve
de bit­me­ye­ce­ği­ni cümle aleme ilan eder gi­bi­dir. 87 yıl değil bin yıl geçse de bu mil­let, ata­sı­nı unut­ma­ya­cak­tır. O’nu unut­tur­mak, anmak is­te­me­yen or­ta­çağ ka­fa­lı­la­ra rağ­men Tür­ki­ye
Cum­hu­ri­ye­ti var ol­duk­ça Mus­ta­fa Kemal Ata­türk, bu mil­le­tin kal­bin­de ya­şa­ya­cak­tır.

Ço­cuk­lu­ğum­da gerek dini ge­rek­se de milli bay­ram­la­rı­mız­la il­gi­li cuma na­ma­zı hut­be­le­rin­de Gazi Mus­ta­fa Kemal Ata­türk’e de rah­met oku­nur, du­alar edi­lir­di. Ül­ke­miz­de öz­gür­ce iba­de­ti­mi­zi ya­pı­yor ol­ma­mı­zı ona borç­lu ol­du­ğu­muz söy­le­nir­di. Son yıl­lar­da, ta­ma­men si­ya­si ik­ti­da­rın ter­ci­hi doğ­rul­tu­sun­da Ata­türk’e bı­ra­kın rah­met oku­ma­yı O’nu yok say­mak, unut­tur­mak is­te­yen bir an­la­yış­la karşı kar­şı­ya­yız.

16 Kasım 1938 günü Ata­türk’ün na’şı, Dol­ma­bah­çe Sa­ra­yı tören sa­lo­nu’nda hal­kın zi­ya­re­ti­ne açı­lın­ca iz­di­ham olur ve 11 kişi ölür­ken 40 kişi de ya­ra­la­nır. 2,5 günde 600 bin kişi
zi­ya­ret eder ata­sı­nı. Ce­na­ze na­ma­zı­nın bir ca­mi­de kı­lın­ma­sı dü­şü­nü­lür­ken çı­ka­bi­lecek iz­di­ham­dan çe­ki­ni­lir.
Fah­ret­tin Altay Paşa ko­nu­yu Di­ya­net İşleri Baş­ka­nı Meh­met Rıfat Bö­rek­çi’ye da­nı­şır. Rıfat Bö­rek­çi: “O’nun ce­na­ze na­ma­zı, ter­te­miz hale ge­tir­di­ği bütün va­tan­da, her yerde kı­lı­na­bi­lir.” dedi. Ni­ha­ye­tin­de Dol­ma­bah­çe Sa­ra­yı’nın tören sa­lo­nun­da
İstan­bul Üni­ver­si­te­si İla­hi­yat Fa­kül­te­si öğ­re­tim üyesi Ord. Prof. Şe­ra­fet­tin Yalt­ka­ya ta­ra­fın­dan kıl­dı­rı­lır.

Gel­di­ği­miz nok­ta­da, onun kur­du­ğu Di­ya­net İşleri Baş­kan­lı­ğı kol­tu­ğu­nu işgal eden lüks düş­kün­le­ri, bı­ra­kın cuma hut­be­le­ri­ni milli ve dini bay­ram hut­be­le­rin­de dahi “Ata­türk” adını
an­mak­tan im­ti­na edi­yor­lar. İşte ya­ra­tıl­mak is­te­nen “Yeni Tür­ki­ye” mo­de­li bu. Ül­ke­de adın­da “Ata­türk” olan bütün ku­rum­la­rı or­ta­dan kal­dır­mak is­te­yen bir an­la­yış­la karşı kar­şı­ya­yız.

7 Kasım 2025 günkü ga­ze­te­de yer alan bir ha­be­ri oku­yun­ca yine dü­şün­me­den ede­me­dim. Ha­be­re göre, Ko­ca­eli Va­li­li­ği 10 Kasım Ata­türk’ü Anma Günü kap­sa­mın­da il­de­ki
ca­mi­ler­de mev­lit okun­ma­sı­nı is­te­me­si Ata­türk’ün kur­du­ğu ku­rum­da ça­lı­şan­la­rı ikiye böl­müş.
Di­ni­mi­zi ka­zanç ka­pı­sı­na dö­nüş­tür­müş bir grup din gö­rev­li­le­ri, buna karşı çı­kar­ken bu ka­rar­dan mem­nun olan aydın din gö­rev­li­le­ri­mi­zin var­lı­ğıy­la da gu­rur­lan­dım.

Demek ki mi­na­re­ler­de ezan oku­nup, ca­mi­ler­de de namaz kı­la­bi­li­yor ol­ma­la­rı­nı Ata­türk’e borç­lu ol­duk­la­rı­nı bilen din adam­la­rı­mız var­mış. Bu haber bana ta­ri­hi­mi­zi ha­tır­lat­tı: Bi­lin­di­ği üzere, Damat Ferit 1920’de dör­dün­cü kez sad­ra­zam ol­du­ğun­da, Şey­hü­lis­lam Dür­ri­za­de Ab­dul­lah Efen­di’nin Ku­vâ-yı Mil­li­ye ha­re­ke­ti­ni
dur­dur­mak, hatta bu ha­re­ke­tin için­de yer alan­la­rın kat­li­ni em­ret­mek için ya­yın­lat­tı­ğı fet­va­la­rın da­ğı­tı­mı mak­sa­dıy­la İngi­liz uçak­la­rın­dan yar­dım is­te­miş­ti.

Şayet Kur­tu­luş Sa­va­şı ka­za­nıl­ma­say­dı mi­na­re­ler­den eza­nın okun­ma­sı­nı ge­çi­niz, ca­mi­le­rin ol­ma­ya­ca­ğı bir ül­ke­de esa­ret al­tın­da ya­şa­mak zo­run­da ka­la­cak­tık. Siz­ler de ne­re­de
gö­rev­li olur­du­nuz bi­le­mem… Bunu gö­re­me­yen din adam­la­rı­nın halen din sat­ma­ya devam edi­yor ol­ma­la­rı bu top­lu­mun ne
denli cahil bı­ra­kıl­dı­ğı­nın ka­nı­tı değil mi?

Başta Mus­ta­fa Kemal Ata­türk ve silah ar­ka­daş­la­rı olmak üzere bu ülke için ha­ya­tı­nı kay­be­den tüm şe­hit­le­ri­mi­ze Allah rah­met ey­le­sin. ON­LA­RI, her geçen gün daha da artan
min­net, şük­ran ve öz­lem­le anı­yo­ruz…